Η έννοια των «Θετικών Σχέσεων» αναφέρεται στο να νιώθεις υποστήριξη και αγάπη από τους άλλους, συνδεδεμένος και ασφαλής μαζί τους.

Οι θετικές σχέσεις προωθούνται μέσα από την ανάπτυξη των δυνατών σημείων όπως η καλοσύνη, η συγχώρεση και η επίτευξη.

Σύμφωνα με τους Peterson και Seligman (2004) η καλοσύνη μπορεί να εκφραστεί με δύο τρόπους: (α) ως μια στιγμιαία πράξη που απευθύνεται σε αγνώστους και (β) προσφέροντας κάτι ουσιαστικό σε κάποιον (σε μέλη της οικογένειας και φίλους).

Η συγχώρεση βοηθά στην προώθηση των θετικών σχέσεων.

Η υποστήριξη των παιδιών να αναπτύξουν την κοινωνική τους νοημοσύνη αποτελεί μια ισχυρή στρατηγική για την αποτροπή δημιουργίας θετικών σχέσεων με τους άλλους.

Τα παιδιά που έχουν θετικές σχέσεις με άλλους είναι πιο πιθανό να εμπλακούν σε επιθετικές και προβληματικές συμπεριφορές.

Το οικοσυστημικό μοντέλο της ανθρώπινης ανάπτυξης (Bronfenbrenner & Morris, 2006) περιγράφει πώς αναπτύσσονται οι θετικές σχέσεις.

Σύμφωνα με τη θεωρία της προσκόλλησης (Ainsworth & Bowlby, 1991), οι πρώτες εμπειρίες προσκόλλησης των παιδιών με τους άλλους επηρεάζουν την ποιότητα των μετέπειτα σχέσεων τους.

Το πρότυπο της σχέσης παιδαγωγού-παιδιού μπορεί να επηρεάσει την ικανότητα των παιδιών να επιτύχουν στο σχολείο.

Η ανάπτυξη θετικών σχέσεων με τους συνομήλικους έχει επιπτώσεις στην κοινωνική, συναισθηματική και γνωστική ανάπτυξη των παιδιών.